Αγώνες

Τρίτος συνεχόμενος αγώνας σε 3 βδομάδες θα ήταν ο τελευταίος γύρος για το Κύπελλο Ράλλυ Β. Ελλάδος, το 2ο Ράλλυ Αλεξανδρούπολης. Ο αγώνας ήταν ίδιος σε σχεδίαση με την περυσινή διοργάνωση όπου και είχαμε συμμετέχει. Όπως είχε διαμορφωθεί η βαθμολογία στο Κύπελλο Β. Ελλάδος, με μια καλή εμφάνιση πηγαίναμε για τη 2η θέση στην κατηγορία των 1600 κ.ε. όμως μιας και είχαμε πάρει φόρα και από την επίδοση στο Ράλλυ Σπριντ στη Βέροια την προηγούμενη εβδομάδα, αποφασίσουμε να πάμε και εδώ τέρμα για να δούμε που θα μας βγάλει σε επίπεδο γενικής μιας και ο αγώνας μάζεψε γύρω στις 40 συμμετοχές.

Η προετοιμασία βέβαια είχε διαφορετικό προσανατολισμό, μιας και ο σκοπός ήταν να έχουμε ένα όμορφο Σαβατοκύριακο, παρέα με πολλούς φίλους. Πρώτος και... καλύτερος ο "manager" Νίκος Πάπιστας που είχε την ευθύνη του Evo του Γιώργου. Μαζί μας βρέθηκαν και πολλοί φίλοι από την παρέα του Evoclub Greece απο το Κιλκίς και τις Σέρρες. Μαζί φέρανε και φορτηγάκι για να μας κάνουν service στον αγώνα !!!, με οργανωτή σε όλα αυτά το Στέλιο, ενώ την προηγούμενη είχαμε εφοδιαστεί με λουκάνικα και μπύρες! Το πρόγραμμα είχε οργανωθεί καλά, μέχρι και οπερατέρ είχε η ομάδα! Όλα αυτά τα λέμε γιατί στον αγωνιστικό τομέα δεν έχουμε να πούμε και πολλά.

Η εκκίνηση δόθηκε το βράδυ του Σαββάτου σε μια ακόμα όμορφη εκδήλωση όπως και πέρυσι με τα αυτοκίνητα να παίρνουν εκκίνηση και να σταθμεύουν λίγο πιο δίπλα. Η συνέχεια δόθηκε με όλη την ομάδα παρούσα μιας και ο Γιώργος με το Νίκο έφτασαν λίγο πριν την εκκίνηση. Μαζί με όλη την παρέα, το βράδυ ξεκίνησε με ταβέρνα, στη συνέχεια με χορό σε γνωστό club της Αλεξανδρούπολης και κάπου στις 3 ο Νίκος έφυγε για να προλάβει να κοιμηθεί. Η παρέα συνέχισε σε ελληνάδικα και κάπου κατά τις 6 το πρωϊ που γύρισαν και από κει, θεώρησαν καλό να πουν στο Νίκο το πως πέρασαν και εκεί.

Παρά τα πολλά που έγιναν όλο το βράδυ, το πλήρωμα ήταν ετοιμοπόλεμο το πρωϊ της Κυριακής για να φύγει για την πρώτη ειδική. Ο ρυθμός θα ήταν πολεμικός με το καλημέρα μιας και οι ειδικές ήταν γνωστές και ο καιρός ηλιόλουστος. Όλα φαίνονταν να πηγαίνουν πολύ καλά όμως κάπου μετά τη μέση της ειδικής είχαμε έξοδο. Παρά το πολλά χλμ στο σημείο, η έξοδος ήταν σχετικά αναίμακτη αφού δεν είχαμε ακουμπήσει πουθενά, όμως και πάλι (όπως το 2003) είχαμε σπάσει ακρόμπαρο ενώ και το ένα ψαλίδι ήταν στραβωμένο. Χωρίς δυνατότητα να συνεχίσουμε δηλώσαμε την έξοδο και περιμέναμε την Express Service να μαζέψει το 106 που εξωτερικά δεν είχε ούτε γρατζουνιά.

Χωρίς μεγάλη στεναχώρια, ενημερώσαμε και τα παιδία της παρέας για την έξοδο και η συνέχεια δόθηκε στο ψήσιμο και το τραπέζι που στήθηκε στο σπίτι που μας φιλοξενούσε. Ο Νίκος πρόλαβε να δει και μια ειδική σαν θεατής. Στο "λεπτό" του, κατέβηκε στο δρόμο και πέρασε... τρέχοντας και παραλίγο να είχαμε και φωτογραφία από τον φωτογράφο του αγώνα.

Η έξοδος κόστισε τελικά λίγα σε τεχνικό επίπεδο, με δύο στραβά ψαλίδια και ημίμπαρα αλλά και την ανάγκη να μπει το 106 σε καλίμπρα μιας και είχαν πάρει και οι βάσεις στο πάτωμα. Σε ψυχολογικό επίπεδο το περάσαμε χωρίς πολλή σκέψη μιας και ο ρυθμός ήταν όλα ή τίποτα. Συνέχεια θα δωθεί μόνο για το Κύπελλο Ασφάλτου, αναλόγως των αποτελεσμάτων στο Ράλλυ Παλάδιο και την ανάγκη να καλύψουμε 20 βαθμούς που δεν έχει ο Γιώργος στη βαθμολογία συνοδηγών.